Αθήνα, 28 Μαρτίου 2023

Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου
στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου
με θέμα τη συζήτηση του ν/σ του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων
«Μέτρα στήριξης των συγγενών των θυμάτων και των πληγέντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023, συνταξιοδοτική διάταξη, ρυθμίσεις για την ενίσχυση της ασφάλειας των συγκοινωνιών και άλλες επείγουσες διατάξεις»

Σας ευχαριστώ κ. Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ζήτησα να παρέμβω με αφορμή τα μέτρα που αποτελούν τον βασικό πυρήνα του νομοσχεδίου για τη διαχείριση των συνεπειών του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών. Βεβαίως, μιλούμε για τις συνέπειες που αφορούν στους συγγενείς των χαμένων συνανθρώπων μας, και την επίλυση των προβλημάτων που οδήγησαν στο τρομερό αυτό γεγονός, που μας έχει όλους συγκλονίσει.

Γιατί ασφαλώς το σημαντικότερο όλων, η ζωή όσων έφυγαν, δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω. Και ο σπαραγμός παραμένει, έστω βουβός, όπως αποτυπώθηκε με τα μαύρα περιβραχιόνια των μαθητών που παρήλασαν στην εθνική επέτειο στην Λάρισα.

Κύριε πρόεδρε,
Όλο το προηγούμενο διάστημα ειπώθηκαν πολλά. Πολύς ο πόνος, αλλά και η αγανάκτηση. Και σίγουρα δικαιολογημένη. Γιατί οι θάνατοι αυτοί ήταν άδικοι. Θα μπορούσαν να μην έχουν συμβεί. Αν βέβαια όλα λειτουργούσαν όπως έπρεπε να λειτουργούν. Και όπως νομίζαμε ότι λειτουργούσαν. Ότι το τραίνο ήταν το ασφαλέστερο μέσο. Γι’ αυτό και πολλοί από τους γονείς το είχαν επιλέξει για τα παιδιά τους. Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν έτσι. Στο δυστύχημα αυτό αποκαλύφθηκαν με τρόπο οδυνηρό όλες οι χρόνιες αδυναμίες και παθογένειες του κρατικού τομέα.

Ασφαλώς, η συζήτηση του νομοσχεδίου δεν έρχεται να αντικαταστήσει ούτε τις αρχές της δικαιοσύνης ούτε τις αρμόδιες επιτροπές που ερευνούν τα αίτια και τις ευθύνες του δυστυχήματος. Αυτό, όμως, που μπορεί να κάνει είναι να συμβάλει με θετικό λόγο και προτάσεις στην υπέρβαση αυτών των παθογενειών. Και γι’ αυτό πρέπει όλοι μας, με ψυχραιμία και αίσθημα ευθύνης να τοποθετούμαστε επί συγκεκριμένων μέτρων που πρέπει να ληφθούν για την ασφάλεια των συγκοινωνιών. Ώστε να μην γίνει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά θύματα από ανθρώπινα λάθη ή ολιγωρίες της διοίκησης, γιατί δεν υφίστανται οι απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να χαιρετήσω την αυστηροποίηση των ποινών για κλοπή σιδηροδρομικού υλικού από λαθρέμπορους χαλκού. Η μετατροπή σε κακούργημα αυτής της εγκληματικής πρακτικής είναι απόλυτα ενδεδειγμένη. Δυστυχώς, το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο, που κατ’ επανάληψιν έχουμε θέσει μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου, το παρατηρούμε και με την κλοπή σε μαζική κλίμακα αγροτικού εξοπλισμού κυρίως με κλοπές αντλιών νερού και συστημάτων άρδευσης.

Κύριε πρόεδρε,
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εμπιστοσύνη του επιβατικού κοινού στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ειδικά στο τραίνο, έχει μειωθεί. Και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να αποκατασταθεί. Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε ο σιδηρόδρομος, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, να αποτελεί παράγοντα ανάπτυξης, μέσο που συνδράμει στην επιτάχυνση της οικονομικής προόδου, εδώ παραμένει ο φτωχός συγγενής των αυτοκινητοδρόμων.

Αναμφίβολα, σε αυτό το σημείο έχουν γίνει λάθη και ολιγωρίες. Καθήκον μας, όμως, είναι αυτές να τις θεραπεύσουμε. Και νομίζω ότι έχει ξεκινήσει να γίνεται σοβαρή εργασία προς αυτή τη κατεύθυνση. Αρκεί, όμως, να μην μείνει στη μέση. Αλλά να προχωρήσει μέχρι το τέλος. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε στην μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών. Μαζί, βεβαίως, και με την αυτονόητη στήριξη των οικογενειών των θυμάτων, που συνεχίζουν να ζουν το δικό τους δράμα, και τώρα και μετά, όταν οι κάμερες της τηλεόρασης στρέψουν αλλού την προσοχή τους, όταν η ζωή θα επανέλθει στη γνωστή καθημερινότητά της. Η Πολιτεία οφείλει να είναι δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων, να απαλύνει όπως μπορεί τον πόνο τους, γνωρίζοντας βεβαίως ότι τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει την απώλεια των δικών τους ανθρώπων.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα, όμως, να επισημάνω κ. υπουργέ ότι θα ήταν ορθό οι διατάξεις που προβλέπονται για τη στήριξη των πληγέντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023 να επεκταθούν από τα 15 στα 20 έτη. Και αυτό το λέω, κ. υπουργέ, γιατί υπάρχουν περιπτώσεις, και μάλιστα ιδιαίτερα τραγικές, που συνέβησαν πριν από το διάστημα της 15ετίας.

Αναφέρομαι στην περίπτωση του φοβερού δυστυχήματος που συνέβη την 1η Φεβρουαρίου 2004, πάλι στη Λάρισα, στην αφύλακτη διάβαση της οδού Κάρλας, στη σιδηροδρομική Γραμμή Λάρισας-Βόλου, όπου αυτοκίνητο συγκρούστηκε με αμαξοστοιχία, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους μια μητέρα με τις δύο από τις τρεις κόρες της που επέβαιναν στο αυτοκίνητο, ηλικίας 15 και 8 ετών.
Διεσώθη μόνον η τρίτη κόρη 14 ετών, η οποία νοσηλεύθηκε στην εντατική για μήνες, ενώ η αποκατάσταση για τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κράτησε πολλά χρόνια. Δυστυχώς, μετά από δικαστική προσφυγή δόθηκε από τον ΟΣΕ μόνον μια πενιχρή οικονομική ενίσχυση.
Είναι νομίζω εύλογο, η περίπτωση της συγκεκριμένης κοπέλας πλέον, να συμπεριληφθεί στις θετικές διατάξεις του νομοσχεδίου.

Ολοκληρώνοντας κ. πρόεδρε, επιτρέψτε μου να επαναλάβω το πάγιο αίτημά μας για την επίλυση του προβλήματος της διέλευσης των σιδηροδρομικών γραμμών εντός της πόλεως της Λάρισας, είτε με την υπογειοποίησή τους είτε με την παράκαμψη του αστικού ιστού. Πρέπει επιτέλους αυτό το ζήτημα να επιλυθεί για να μην ξαναθρηνήσουμε άλλα αθώα θύματα.

Σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/FOObiBxJ3pU