Αθήνα, 8 Αυγούστου 2019

Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου στην Ολομέλεια της Βουλής για το Διυπουργικό Νομοσχέδιο

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση περί ασύλου και η εμμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη διατήρηση ενός ξεπερασμένου θεσμού είναι μια ευκαιρία να ξαναπροβληματιστούμε για το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό σ’ αυτό τον τόπο. Αλλά θα έχω την ευκαιρία να αναφερθώ στη συνέχεια στο άσυλο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να αιφνιδιάζει ευχάριστα, βάζοντας με πρωτόγνωρους ρυθμούς τα νομοθετικά θεμέλια μιας μεγάλης ποιοτικής μεταρρύθμισης στη λειτουργία του κράτους. Είτε διορθώνοντας χρόνιες στρεβλώσεις του παρελθόντος, είτε εισάγοντας νέους θεσμούς.
Η προηγούμενη κυβέρνηση, με πρόσχημα το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, που για την αριστερά έχει καταστεί φετίχ -χωρίς καν το κατώφλι εισόδου του 3% που ισχύει στις εθνικές εκλογές- οδήγησε την αυτοδιοίκηση σε κατακερματισμό δυνάμεων και παραλυσία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές πάω από 200 δήμαρχοι δεν έχουν πλειοψηφία στα συμβούλιά τους, με πιο εμβληματική την περίπτωση του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης που διαθέτει μόλις 6 συμβούλους σε σύνολο 49.
Μιλούμε για τραγελαφικές καταστάσεις, που ακυρώνουν στην πράξη το έργο των δημοτικών αρχών, και καθιστούν τους δημάρχους, και εν τέλει και τους πολίτες, όμηρους μικροκομματικών και μικροπαραταξιακών σκοπιμοτήτων.
Άραγε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν γνώριζε το χάος που θα προκαλούσε με την ψήφιση του Κλεισθένη; Σαφώς και το γνώριζε και συνειδητά ναρκοθέτησε την επόμενη μέρα στην αυτοδιοίκηση.
Έχοντας επίγνωση της ανύπαρκτης παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στις τοπικές κοινωνίες, όπως περίτρανα αποδείχθηκε και στις εκλογές, επέλεξε το χάος από την περιθωριοποίηση.
Αυτήν την τεράστια στρέβλωση έρχεται να διορθώσει το σημερινό νομοσχέδιο, που βρίσκει σύμφωνους τους κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενους, δηλαδή τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές. Ακούσαμε και την ΚΕΔΕ και την ΕΠΕ στην αρμόδια Επιτροπή.
Εξίσου σημαντικό ζήτημα που επιλύεται με το παρόν νομοσχέδιο, είναι αυτό του περιβόητου πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει εκφυλιστεί σε άσυλο ανομίας, παρανομίας ακόμη και εγκληματικότητας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, κ. Αναγνωστοπούλου, από τα αλλεπάλληλα συμβάντα, που μόνον ντροπή προκαλούν σε μια ευνομούμενη κοινωνία:
• Τον προπηλακισμό ΑΜΕΑ στην ΑΣΟΕΕ, διότι θα πήγαινε σε εκδήλωση που δεν άρεσε σε κάποιους τραμπούκους;
• Τις κραυγές αγωνίας διδασκόντων, φοιτητών και υπαλλήλων του ιδίου Πανεπιστημίου για το παρεμπόριο, την πώληση, ακόμη και τη χρήση ναρκωτικών εντός του Ιδρύματος, σε κοινή θέα;
• Τις επιστολές διαμαρτυρίες από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τον φόβο των ληστειών;
• Τη συλλογή εκατοντάδων υπογραφών από το Αριστοτέλειο για τη διακίνηση ναρκωτικών εντός των σχολών;
• Τη μετατροπή του Μετσόβιου Πολυτεχνείου σε καταφύγιο βανδάλων που καίνε και σπάνε στην περιοχή των Εξαρχείων ατιμώρητοι;
• Τις βιαιοπραγίες κατά φοιτητών, ακόμη και καθηγητών στο Πάντειο;
Όσοι, λοιπόν, λένε ότι δεν πρέπει να αλλάξει ο νόμος Γαβρόγλου θεωρούν ότι αυτά συνιστούν κανονικότητα για τα πανεπιστήμια;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας προσγειωθούμε επιτέλους στο σήμερα. Όπως σας είπε και ο κ. Παπαδημητρίου πρωτύτερα, έχουν περάσει 45 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα δημοκρατική, μια χώρα που η ελευθερία του λόγου είναι δεδομένο αγαθό, μια χώρα που ο καθένας λέει ό,τι θέλει, όπου θέλει και όποτε θέλει.
Και με τις διατάξεις του νόμου που ψηφίζουμε σήμερα εξασφαλίζεται απολύτως η ακαδημαϊκή ελευθερία και στην έρευνα και στη διδασκαλία. Αυτό που καταργείται, και είναι αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, είναι η ασυδοσία, η παρανομία και η τρομοκρατία εντός των πανεπιστημίων.
Ιδιαίτερα σημαντικές είναι επίσης οι διατάξεις για την ψηφιοποίηση των συντάξεων, ώστε να επιταχυνθεί η απόδοσή τους σε μυριάδες συνταξιούχους, που είναι αναγκασμένοι να αναμένουν μήνες και χρόνια τη σύνταξή τους, χωρίς κανείς να ρωτά πως τα βγάζουν πέρα.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στις διατάξεις του υπουργείου Υγείας που αποσκοπούν στην ανακούφιση των συνανθρώπων μας που χρόνια ταλαιπωρούνται, όχι μόνον από τις σοβαρές ασθένειές τους, αλλά και από την αδυναμία της πολιτείας να φροντίσει να τους δίδεται εγκαίρως και με αξιοπρέπεια η φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θεωρώ ότι οι διατάξεις αυτές συνιστούν μια αυτονόητη πράξη ενός πολιτισμένου κράτους, και είναι αδιανόητο το γεγονός ότι καθυστερήσαμε τόσο να το πράξουμε.
Δυστυχώς, εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρακολουθούμε μια ισοπεδωτική κριτική, εμμονές σε ξεπερασμένες πρακτικές, και υπεράσπιση χρόνιων παθογενειών, που οι πολίτες καταδίκασαν με την ψήφο τους.
Κραδαίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το σκιάχτρο της κακιάς δεξιάς, πριν περάσει καν μήνας από τη σαφή, πέραν κάθε αμφισβήτησης, εντολή του ελληνικού λαού προς την Νέα Δημοκρατία να στρίψει το τιμόνι του καραβιού αλλιώς.
Κι αυτό θα γίνει. Γιατί ωρίμασαν οι συνθήκες και οι πολίτες ζητούν να προχωρήσουμε μπροστά, όσο κι αν φωνάζουν οι δυνάμεις που θέλουν την καθήλωση στο παρελθόν.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/MxhpA7bvWzM