Λάρισα, 7 Φεβρουαρίου 2024

 

Συνέντευξη

Μάξιμου Χαρακόπουλου

στον Ρ/Σ 93,6 FM ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

και στη δημοσιογράφο Δέσποινα Θεοδώρου

Έχουμε στην τηλεφωνική μας γραμμή τον βουλευτή Λάρισας της Νέας Δημοκρατίας, τον κύριο Μάξιμο Χαρακόπουλο, ο οποίος όλες αυτές τις ημέρες έχει πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ των αγροτών και των αιτημάτων τους. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, κύριε Χαρακόπουλε. Τι κάνετε; Καλημέρα.

Καλημέρα, καλημέρα στους ακροατές μας.

Και πώς θα μπορούσατε; Έχουμε δει συγχωριανούς σας στα μπλόκα…

Νομίζω ότι ο αγροτικός ξεσηκωμός που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι ζήτημα μόνο της Ελλάδος. Δεν είναι οι κινητοποιήσεις με επίκεντρο μόνο την Θεσσαλία, η οποία έχει επιβαρυνθεί και από τις ζημιές, από τις πρωτόγνωρες καταστροφές λόγω των πλημμυρών, όπου και είναι δικαιολογημένη αν θέλετε περισσότερο η ένταση μεταξύ των αγροτών. Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και αυτό πρέπει να προβληματίσει όλους και όσους κάνανε ανάγνωση της πραγματικότητας με εργαλεία του χθες, λέγοντας ότι μπορεί να είναι και υποκινούμενες οι κινητοποιήσεις, ότι οι κινητοποιήσεις μπορεί να έχουν τον γνωστό εθιμικό χαρακτήρα τέτοια εποχή, καθώς κάθε χρόνο έχουμε κάποια τρακτέρ στους δρόμους. Δεν είναι έτσι, και δεν είναι έτσι, διότι έχουμε μια εκτίναξη του κόστους παραγωγής τα τελευταία χρόνια. Έχουμε ένα ζήτημα με τη νέα ΚΑΠ, η οποία δέχεται συνεχώς πιέσεις για περιστολή των κονδυλίων στον αγροτικό τομέα. Παλαιότερα, ο προϋπολογισμός για την  ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική ήταν μεγαλύτερος. Υπάρχει μια πίεση περιστολής των κονδυλίων, αλλά κυρίως υπάρχει ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τη λεγόμενη ‘‘πράσινη μετάβαση’’, με το γεγονός ότι οι αγρότες θα πρέπει να καλλιεργούν με πρακτικές περισσότερο φιλοπεριβαλλοντικές, που έχει ένα κόστος για τον Ευρωπαίο παραγωγό, τη στιγμή που γίνονται εισαγωγές από άλλες χώρες, οι οποίες δεν τηρούν καμία προδιαγραφή.

Βεβαίως, η κλιματική αλλαγή, η κλιματική κρίση είναι υπαρκτή. Θα πρέπει να λάβουμε μέτρα. Αλλά καταλαβαίνετε ότι αν μόνο η Ευρώπη λαμβάνει μέτρα και όλες οι άλλες χώρες οι οποίες παράγουν αγροτικά προϊόντα, τα οποία φτάνουν και στις ευρωπαϊκές αγορές, παράγονται χωρίς προδιαγραφές που έχουν κόστος για τον παραγωγό, άρα με πολύ χαμηλότερο κόστος, αυτό δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και γι’ αυτό διαμαρτύρονται. Επομένως, τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν δεν είναι μόνο σε επίπεδο κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ, θα πρέπει συνολικά η ΕΕ να δει την αγροτική πολιτική και πάλι. Και αυτό νομίζω το μήνυμα ελήφθη από τη στιγμή που τα τρακτέρ έφτασαν στην πύλη του Βρανδεμβούργου στο Βερολίνο, τις προηγούμενες μέρες απείλησαν με είσοδο στο Παρίσι. Έχουμε αγροτικό ξεσηκωμό στην Ιταλία, στην Ισπανία, σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, την Ολλανδία, μέχρι τη Γενεύη άκουσα ότι βγήκανε τρακτέρ. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι συνολικότερα υπάρχει ένα ζήτημα που επιβάλλει εκ των πραγμάτων τη λήψη αποφάσεων υπό το βάρος των νέων δεδομένων. Ήδη, εχθές η κυρία φον ντερ Λάεν ανακοίνωσε ότι εισηγείται το πάγωμα της πρότασης για περιορισμό κατά 50% της χρήσης φυτοφαρμάκων μέχρι το 2030 από τους Ευρωπαίους αγρότες.

Μιλήσατε, επίσης, γιατί σας έχω παρακολουθήσει το τελευταίο διάστημα σε διάφορες συνεντεύξεις που έχετε δώσει, κύριε Χαρακόπουλε για τη δημιουργία “εύφλεκτης ύλης” στον θεσσαλικό κάμπο και φυσικά μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί μετά τις πλημμύρες ο κάμπος δεν είναι όπως ήταν και όπως τον γνωρίζαμε και δεν ξέρουμε και πότε θα γίνει αυτός που ήταν.

Ναι, νομίζω και αυτό που λέτε είναι στοιχείο της εύφλεκτης ύλης, διότι έχουμε 180.000 στρέμματα πλημμυρισμένα, έχουμε χιλιάδες αγρότες, οι οποίοι βιώνουν  την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Δεν έχουμε σαφείς απαντήσεις. Πότε θα φύγει το νερό; Πότε θα μπορέσουν να ξανακαλλιεργηθούν τα χωράφια αυτά; Πότε θα είναι παραγωγικά; Πώς θα αναπληρωθεί το εισόδημα για όλες αυτές τις χρονιές που θα είναι τα νερά και θα είναι ακαλλιέργητα τα χωράφια ή δεν θα είναι τόσο παραγωγικά όσο θα θέλαμε; Ευελπιστούμε να υπάρχουν απαντήσεις στο τέλος του μήνα που περιμένουμε το περιβόητο πόρισμα της ολλανδικής εταιρείας, στην οποία έχει ανατεθεί η μελέτη του προβλήματος και η πρόταση για επίλυσή του. Το προηγούμενο διάστημα στον δημόσιο διάλογο πέσανε διάφορες προτάσεις για μια σήραγγα η οποία θα βοηθούσε στην αποστράγγιση των νερών…

Αυτό ήταν και ένα θέμα που θα συζητούσαμε κάτι δεν πήγε καλά με τον κοσμήτορα τον κύριο Δαναλάτο σχετικά με τις προτάσεις ναι…

Θα είχε ενδιαφέρον να την κάνετε αυτή την κουβέντα, γιατί ξέρετε στα καφενεία των χωριών συζητάνε πολύ…

Ναι, ευτυχώς θα γίνει αύριο ναι.

Φοβούμαι ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν για να φύγουν τα νερά άμεσα. Το έθεσα αυτό κυρία Θεοδώρου και στη σύσκεψη που έγινε με το κλιμάκιο όταν επισκέφθηκε την Καρδίτσα, παρουσία των υπουργών που βρίσκονταν εκεί, των εκπροσώπων των αγροτών, συναδέλφων βουλευτών, αυτοδιοικητικών και του Περιφερειάρχη. Διότι είχε γραφτεί εκείνες τις μέρες ότι με 50 εκατομμύρια ευρώ μπορούσε να γίνει μια τέτοια σήραγγα 10 χλμ με διάμετρο 10 μ. Κάτι το οποίο προφανώς δεν είναι εφικτό. Δεν ξέρω δηλαδή και σε πόσο χρόνο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο εφικτό, αλλά τις επόμενες μέρες είδα αντιδράσεις και πολλούς από αυτούς που εμφανίζονταν ότι ήταν αυτής της άποψης να παίρνουν αποστάσεις. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε υπεύθυνες φωνές τέτοιες ώρες. Είναι λάθος κάποιοι να επενδύουν επάνω στην απόγνωση των αγροτών, να χαϊδεύουμε αυτιά. Νομίζω ότι με σοβαρότητα και υπευθυνότητα πρέπει να τοποθετούνται όλοι, διότι το πρόβλημα είναι τεράστιο και δεν υπάρχουν δυστυχώς εύκολες λύσεις. Μακάρι να υπήρχαν. Εκείνο που χρειάζεται, όμως, είναι όλοι να σκύψουμε από πάνω και να δούμε τις καλύτερες, τις βέλτιστες εφικτές λύσεις. Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στο κόστος παραγωγής, τι περαιτέρω παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν και κυρίως μακροπρόθεσμα, τι ελπίδα μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο αυτόν, για να συνεχίσει να ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα. Καμία χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς να έχει μια στοιχειώδη αγροτική παραγωγή, μια στοιχειώδη αυτάρκεια και αυτό έγινε ακόμη πιο έντονα κατανοητό και σε επίπεδο ΕΕ μετά την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, όταν υπήρχαν ερωτηματικά εάν θα υπάρχει επισιτιστική ασφάλεια. Θυμόσαστε ότι στα χρόνια της πανδημίας η Ρουμανία σταμάτησε κάποια στιγμή να κάνει εξαγωγές δημητριακών...

Ναι, ναι.

Με την εισβολή στην Ουκρανία, επίσης, ήταν πολύ δύσκολη η μεταφορά δημητριακών από μια χώρα που παράγει επίσης πολλά δημητριακά. Φτάσαμε στο σημείο να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στην ΚΑΠ και στο εσωτερικό μέτωπο, επιδοτώντας για παράδειγμα το μαλακό σιτάρι από το οποίο παράγεται το ψωμί. Δίναμε επιδοτήσεις όλα αυτά τα χρόνια στο σκληρό σιτάρι από το οποίο παράγονται τα ζυμαρικά, που τα εξάγουμε κυρίως στην Ιταλία και αλλού.

Ναι, ναι.

Αλλά στο μαλακό σιτάρι ήμασταν ελλειμματικοί, όπως ελλειμματικοί είμαστε και σε ζωοτροφές και για αυτό προσθέσαμε και τις ζωοτροφές στις συνδεδεμένες ενισχύσεις, αλλά νομίζω ότι πολλά πρέπει να γίνουν προς την κατεύθυνση, όπως σας είπα, της αναθεώρησης της ΚΑΠ. Κατανοώ της ευαισθησίες όσων βάζουν τα περιβαλλοντικά ζητήματα υψηλά. Όλοι θα θέλαμε να υπάρχουν πιο φιλοπεριβαλλοντικές καλλιεργητικές μέθοδοι, αλλά θα πρέπει να βλέπουμε και με ρεαλισμό κάποια πράγματα. Δεν μπορεί μονομερώς η Ευρώπη μόνο να σώσει όλο τον κόσμο. Θα πρέπει σε συνεννόηση και με τον υπόλοιπο κόσμο να λαμβάνονται παραλλήλως κοινές πρόνοιες, έτσι ώστε να μπορεί να είναι βιώσιμο και του εισόδημα του Ευρωπαίου παραγωγού.

Ναι, πάντως και ένα άλλο κομμάτι που συνδέεται άμεσα, κύριε Χαρακόπουλε, είναι και αυτό της ακρίβειας, δηλαδή έβλεπα τις προάλλες έναν παραγωγό ο οποίος έδωσε ένα παράδειγμα απλό της καθημερινότητάς του και κατανοητό προς όλους μας. Πόσο φεύγει ο αρακάς από το χωράφι του και πόσο αυτός τον συναντά στο ράφι.

Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Η ακρίβεια είναι μια πραγματικότητα. Δεν θέλω να εξωραϊζω τα πράγματα. Πράγματι υπάρχει ζήτημα και το παράδειγμα που χρησιμοποιείτε είναι εύστοχο. Γιατί ο αγρότης που ξέρει και ο ίδιος πόσο δίνει το  προϊόν του στο χωράφι και πόσο φτάνει στο ράφι, βλέπει τη μεγάλη διαφορά και εξοργίζεται ακόμα περαιτέρω. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού κάνει διαπιστώσεις, η κυβέρνηση κινείται προς την κατεύθυνση της αύξησης των ελεγκτικών μηχανισμών και της επιβολής προστίμων. Ακούσαμε για μεγάλα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε ομίλους και εταιρείες το προηγούμενο διάστημα. Προφανώς, αυτά δεν φαίνεται ότι έχουν μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα που θα θέλαμε, άρα θα πρέπει να ενταθούν περαιτέρω οι έλεγχοι και βεβαίως το βασικό είναι να υπάρχει μια μόνιμη, αν θέλετε αύξηση και του εισοδήματος των πολιτών. Προς αυτή την κατεύθυνση νομίζω ότι αποδίδει η δημοσιονομική πολιτική που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση την προηγούμενη τετραετία και μπορέσαμε έτσι και δώσαμε και αυξήσεις και στον κατώτατο μισθό και γενικότερα στους μισθούς και των δημοσίων υπαλλήλων, το προηγούμενο διάστημα. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, είναι πανευρωπαϊκό λόγω κυρίως εξωγενών κρίσεων -του πολέμου, της ενεργειακής κρίσης, νωρίτερα της πανδημίας- αλλά κοντά σε αυτό βρίσκουν ευκαιρία και λειτουργούν κερδοσκοπικά κάποιοι που ενεργοποιούνται επιχειρηματικά στον χώρο των τροφίμων.

Γιατί ενώ βλέπετε ότι ο πληθωρισμός, που είναι επίσης ένα απότοκο του εξωγενών παραγόντων, του πολέμου πρωτίστως, φαίνεται κάπως να τιθασεύεται. Υπάρχει ένας πληθωρισμός υψηλότερος στον χώρο των τροφίμων, ο λεγόμενος “πληθωρισμός απληστίας”, όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί πανευρωπαϊκά. Φυσικά εκεί θα πρέπει να επιμείνουμε παραπάνω και με παραδειγματικά πρόστιμα και με ελέγχους, γιατί η ακρίβεια είναι ένας βραχνάς για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό.

Τώρα κύριε Χαρακόπουλε να σας ρωτήσω κάτι πραγματικά που το σκέφτομαι. Εάν κατέβουν τα τρακτέρ και έρθουν στην Αθήνα θα κατεβείτε πλάι τους θα είστε μαζί τους;

Το ζητούμενο δεν είναι τώρα αν θα είμαι εγώ πλάι στους αγρότες. Πλάι στους αγρότες είμαστε με την πολιτική που ασκούμε, με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο που ασκούμε, με τον δημόσιο λόγο που αρθρώνουμε, με τις προτάσεις που καταθέτουμε. Πλάι στους αγρότες, δεν είναι αυτός που πάει απλά να βγάλει μια φωτογραφία σε  ένα τρακτέρ...

Εντάξει, δεν έχετε άδικο. Ναι, πώς παίρνει μπρος;

Από χωριό προερχόμαστε, έχουμε οργώσει, έχουμε σπείρει, έχουμε δουλέψει στα χωράφια. Ξέρουμε λοιπόν. Εντάξει, τώρα, κατανοώ ότι υπάρχει αυτή η μάχη της εικόνας, σε αυτή ζούμε πια, και δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των πολιτών επηρεάζεται και ψηφίζει με αυτά τα κριτήρια με τις selfie, με τι θα δείξουν τα πρωινάδικα και λίγοι, δυστυχώς, εμβαθύνουν στο τι λέει καθένας από εμάς, πώς πολιτεύεται, πώς αρθρώνει δημόσιο λόγο, αν οι προτάσεις του έχουν είναι τεκμηριωμένες ή όχι.

Ε, ναι.

Κοιτάξτε να δείτε, όπως σας είπα, οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι δικαιολογημένες. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε ότι έχουν δίκιο οι αγρότες. Το πρόβλημα είναι δομικό, ευρωπαϊκό, πρέπει να ξαναοικοδομηθεί σε πιο στέρεες βάσεις η ΚΑΠ. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική ήταν η πρώτη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική,, ξέρετε, από τη σύσταση της ΕΕ, τότε ΕΟΚ.

Ναι.

Πάντοτε υπήρχε αυτή η πίεση, όπως σας είπα, να περισταλούν τα κονδύλια. Θυμάμαι ο Τόνι Μπλερ, ως πρωθυπουργός της Αγγλίας, έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν σχεδόν ο μισός  ευρωπαϊκός προϋπολογισμός να πηγαίνει στο 5% των Ευρωπαίων πολιτών που είναι οι αγρότες. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν από τις χώρες που κατέβαλαν περισσότερα, μια χώρα με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο τότε και κατέβαλε περισσότερα χρήματα στον κοινό κορβανά της ΕΕ και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που πίεζε η Μεγάλη Βρετανία και επί Θάτσερ, όπως θυμόσαστε. Και, τελικώς, οδηγήθηκε στο Brexit, αλλά αυτό έχει αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία της Μεγάλης Βρετανίας και σήμερα.

Για τον βρετανικό λαό.

Άρα, λοιπόν, είναι ένα ζήτημα το οποίο έχει και πολυεθνικές διαστάσεις στο αγροτικό. Κυρίως όμως έχει ευρωπαϊκή διάσταση. Διότι καμία χώρα μόνη της δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα το οποίο έχει πανευρωπαϊκές διαστάσεις. Ακριβώς γιατί έχει παγκόσμιες διαστάσεις, είμαστε ένα παγκόσμιο χωριό πια. Όταν εισάγουμε, λοιπόν, τρόφιμα, αγροτικά προϊόντα που παράγονται χωρίς τις προδιαγραφές που θέτουμε εμείς στους Ευρωπαίους πολίτες και έρχονται αυτά στην Ευρώπη ελεύθερα χωρίς δασμούς, καταλαβαίνετε ότι αυτό λειτουργεί εις βάρος των Ευρωπαίων παραγωγών. Άρα ή θα πρέπει να επιδοτούμε περαιτέρω τους αγρότες της ΕΕ ή θα πρέπει να αξιώσουμε και αυτοί που παράγουν εκτός ΕΕ να έχουν τις προδιαγραφές της Ευρώπης αν θέλουμε να εισάγουμε τα προϊόντα τους, άλλη λύση δεν υπάρχει.

Ώστε να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός, σωστά. Πριν σας ευχαριστήσω θα ήθελα ένα μικρό σχόλιο για αυτό που τέλος πάντων μάθαμε χθες και νομίζω ότι μας στεναχώρησε αρκετά και αναφέρομαι στην ανακοίνωση να γίνει τζαμί και η Μονή της Χώρας.

Ναι, δυστυχώς για όσους καλλιεργούσαν προσδοκίες, οι οποίες απεδείχθησαν ψευδείς ότι θα υπήρχε αλλαγή στη συμπεριφορά της Τουρκίας μετά την ελληνοτουρκική προσέγγιση και την υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών. Φαίνεται ότι το αφήγημα στο οποίο έχει επενδύσει ο πρόεδρος της Τουρκίας, o Ερντογάν, συνεχίζεται, υλοποιείται αυτή η πολιτική και λυπούμαι πάρα πολύ. Γιατί η Μονή της Χώρας είναι, επίσης, ένα μνημείο αναγνωρισμένο ως μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Έχει μοναδικές αγιογραφίες. Είχαν συντηρηθεί εδώ και 75 χρόνια και πλέον λειτουργούσε ως μουσείο. Την έχω επισκεφθεί ως μουσείο την Μονή της Χώρας. Ήταν από τα ζητήματα που ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας είχαμε θέσει και στην ηγεσία της ΟΥΝΕΣΚΟ όταν την επισκεφτήκαμε στο Παρίσι πέρυσι. Μαζί με την απόφαση για την Αγία Σοφία θέσαμε και την απόφαση για την Μονή της Χώρας. Στην ίδια λογική έχει μετατραπεί σε τζαμί και η Αγία Σοφία στην Τραπεζούντα, όπου γινόταν η στέψη των Βασιλέων της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος. Στην ίδια λογική έχει μετατραπεί και η Αγία Σοφία στη Νίκαια, όπου έχει πραγματοποιηθεί και Οικουμενική Σύνοδος, όπως επίσης και η Αγία Σοφία στη Βιζύη, στον Αίνο, στην Ανατολική Θράκη. Είναι εξαιρετικά λυπηρό να βλέπει κανείς την εργαλειοποίηση της θρησκείας για πολιτικούς λόγους. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία.

Εντάξει, είναι θλιβερό ναι. Ο λόγος αυτών; Πλησιάζουν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές, οπότε ναι...

Υπάρχουν αναρίθμητα τζαμιά στην Κωνσταντινούπολη και σε όλη την Μικρά Ασία. Με το να μετατρέπουν βυζαντινούς ναούς σε τζαμιά απλά δείχνουν, θέλουν να τονίζουν την αίσθηση της “κατάκτησης”, την οποία την παρουσιάζουν μάλιστα και ως μέγα επίτευγμα, ως αρετή. Ένας λαός ας καμαρώνει για τα δικά του έργα, όχι για αυτά που κατάκτησε και επιχειρεί να αλλοιώνει την χρήση τους. Η Μονή της Χώρας, η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, όλα αυτά τα χριστιανικά μνημεία, τα ρωμαίικα μνημεία, δεν είναι απλά χριστιανικά και ρωμαίικα. Είναι μνημεία της παγκόσμιας, της οικουμενικής κληρονομιάς. Σήμερα τα διαχειρίζεται η Τουρκία, τους προηγούμενους αιώνες κάποιοι άλλοι. Το ζήτημα είναι ότι αυτά θα πρέπει να μείνουν εις τον αιώνα και για τις επόμενες γενεές και να είναι προσβάσιμα  σε όλους τους πολίτες αυτού του κόσμου, ως οικουμενικά μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό πρέπει να κατανοήσει η Τουρκία εάν πραγματικά θέλει να λογίζεται ως μέρος της Δύσης, εάν πραγματικά επιδιώκει την ένταξή της στην ΕΕ και αυτό πρέπει να προβληματίσει κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως του θρησκεύματός του, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει. Κάθε ελεύθερος πολίτης του κόσμου νομίζω ότι θα πρέπει να είναι απέναντι σε αυτή τη συμπεριφορά της Τουρκίας, έναντι των μνημείων.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που μας διαθέσατε, κύριε Χαρακόπουλε να είστε καλά, καλημέρα.

Εγώ σας ευχαριστώ, καλή σας μέρα. Να είστε καλά. Γεια σας.

Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/Yer6njidPQw