Menu
A+ A A-

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Το πρώτο βήμα για μια άλλη Ευρώπη

ΠΑΡΟΝ

MAXIMOS NEW

Το πρώτο βήμα για μια άλλη Ευρώπη

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές -που διεξάγονται σε συνθήκες πρωτόγνωρης αδιαφορίας των πολιτών- οφείλουμε, δυστυχώς, να παραδεχθούμε ότι το ευρωπαϊκό όραμα έχει από καιρού αρχίσει να ξεθωριάζει. Η εικόνα μιας ενιαίας, ισχυρής, δημοκρατικής, ελεύθερης Ευρώπης, οδηγός και «φάρος» για ολόκληρο τον κόσμο, δεν συνεπαίρνει τους Ευρωπαίους πολίτες με την ίδια ένταση όπως στο παρελθόν. Οι τάσεις του ευρωσκεπτικισμού εντείνονται ακόμη και στον άλλοτε ευρωπαϊκό πυρήνα. Διαπιστώνουμε την αύξηση των ποσοστών των λαϊκίστικων και ακραίων κομμάτων σε χώρες που θα μας φαίνονταν αυτό αδιανόητο πριν από κάποιες δεκαετίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η δυναμική του AFD στην Γερμανία ή η πρωτιά που φαίνεται να διεκδικεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία. Τα ίδια φαινόμενα τα παρατηρούμε και σε πολλές άλλες χώρες, ενώ νωπή είναι η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ, με το περίφημο BREXIT.

Ταυτοχρόνως, βλέπουμε μια ΕΕ που αδυνατεί να εκφράσει τον δικό της συνεκτικό λόγο στην παγκόσμια σκακιέρα, σε μια εποχή που κυριολεκτικά ο κόσμος έχει πάρει φωτιά. Το κενό μιας ξεκάθαρης ευρωπαϊκής πολιτικής αποκαλύφθηκε περίτρανα τόσο στα τεκταινόμενα της Μέσης Ανατολής, όσο βεβαίως και στον πόλεμο της Ουκρανίας, δηλαδή όχι απλά στην «αυλή» της, αλλά σχεδόν μέσα στο «σπίτι» της. Η ταύτιση με τις ΗΠΑ, μετά τη ρωσική εισβολή, αποτέλεσε μια διέξοδο, η οποία όμως τίθεται εν αμφιβόλω στην προοπτική επιστροφής στον Λευκό Οίκο του αμφιλεγόμενου Ντόναλντ Τραμπ. Η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι η Ευρώπη παραμένει μια ατελής ένωση, καθώς δεν διαθέτει τα αυτονόητα, δηλαδή μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας.

Βεβαίως, όλων αυτών έχει προηγηθεί μια πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων πολιτών, και ιδιαίτερα της μεσαίας τάξης, που οφείλεται και στην μεταφορά της οικονομικής δραστηριότητας σε χώρες της ανατολής. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, καθώς στη διάρκεια της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης, που οδήγησε στα μνημόνια και την ευρωπαϊκή επιτροπεία, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι εταίροι μας και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών μας αντιμετώπιζαν με μια τιμωρητική διάθεση.

Επιπλέον, ρήγματα στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση προκλήθηκαν από την έλλειψη ουσιαστικής αλληλεγγύης προς τον ευρωπαϊκό νότο στην αντιμετώπιση των μεγάλων μεταναστευτικών εισροών. Εικόνα, βεβαίως, άκρως απογοητευτική από μια ένωση που φιλοδοξεί στην εμβάθυνση και ολοκλήρωσή της.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ευρώπη πάσχει από έλλειμα οραματικών ηγεσιών. Σε αντίθεση με τους πατέρες του ευρωπαϊκού οράματος, όπως ήταν ο Ντε Γκωλ, ο Αντενάουερ ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, οι περισσότεροι πολιτικοί ταγοί σήμερα έχουν μια στενή οπτική των πραγμάτων.

Παρ’ όλες, όμως, τις αδυναμίες της, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να θεωρείται ως ο «κήπος της Εδέμ» για όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου. Κι αυτό γιατί δεν διαθέτει μόνο υποδομές και κοινωνικό κράτος -έστω συρρικνούμενο-, αλλά και δημοκρατία, πολυφωνία, ελευθερία του Τύπου, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό το ανεκτίμητο κεκτημένο οφείλουμε, επομένως, να το υπερασπιστούμε σήμερα και να το διευρύνουμε αύριο.

Και το πρώτο βήμα γι αυτό είναι μέσω της επιλογής σοβαρών και καταρτισμένων προσώπων, που θα μας εκπροσωπούν στις Βρυξέλλες. Το ευρωκοινοβούλιο δεν είναι πασαρέλα διασήμων, αλλά στίβος σκληρής πολιτικής δράσης, καθώς οι αποφάσεις που λαμβάνονται εκεί έχουν σοβαρό αντίκτυπο στις ζωές μας. Αν θέλουμε, λοιπόν, μια άλλη Ευρώπη, και μέχρι αυτή να γίνει πραγματικότητα, ας ξεκινήσουμε από τις σωστές επιλογές στις εκλογές της 9ης Ιουνίου.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ΠΑΡΟΝ στις 4.5.2024

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: Χριστιανικές αξίες και πολιτική

maximos foto

Χριστιανικές αξίες και πολιτική

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Αν και η προεκλογική συζήτηση για τις ευρωεκλογές εστιάζεται πρωτίστως σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, ωστόσο, το καίριο διακύβευμα συνίσταται στο ποια, εν τέλει, θα είναι η Ευρώπη του μέλλοντός μας. Ποιες θα είναι οι αρχές και οι αξίες που θα την διέπουν, σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη, τα μεταναστευτικά ρεύματα και ο αναδυόμενος αναθεωρητισμός. Ποιο μπορεί να είναι το κοινό ευρωπαϊκό όραμα που θα συνεπάρει και πάλι τους λαούς μας, καθώς αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ευρωπαϊκό ιδανικό φαίνεται να έχει ξεθωριάσει.

Το φαινόμενο αυτό έχει πολλές αιτίες, όπως την απουσία κοινής συνεκτικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, την έλλειψη ουσιαστικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών σε καταστάσεις κρίσεων, τον στενό οικονομισμό στους στόχους, αλλά και την αίσθηση ότι πολλές αποφάσεις λαμβάνονται από μια απόμακρη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Ταυτόχρονα, και όχι ασχέτως από τα προηγούμενα, διαπιστώνουμε ότι, σταδιακά, η χριστιανική παράδοση και οι χριστιανικές αξίες παραμερίζονται από τον ευρωπαϊκό δημόσιο λόγο. Ακόμη και από θεμελιώδη ευρωπαϊκά κείμενα, όπως αυτά για τον λεγόμενο Διάλογο για το Μέλλον της Ευρώπης, ο χριστιανισμός έχει εξοβελισθεί εξ ολοκλήρου.

Μια πρακτική η οποία ενέχει, πέραν της ανιστορικότητάς της, και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα, καθώς δεν αποτελεί το προϊόν μιας συλλογικά και δημοκρατικά ληφθείσας κατεύθυνσης. Και βεβαίως αγνοεί αλαζονικά ένα τεράστιο τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού που ακόμη στον έναν ή στον άλλον βαθμό θρησκεύεται.

Κι όμως, μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, όλοι είχαμε ελπίσει πως οι χριστιανικές αξίες, που ποτέ δεν εξαφανίσθηκαν εξ ολοκλήρου στους λαούς των Βαλκανίων και της ανατολικής Ευρώπης, θα αναγεννηθούν συνολικά στην ήπειρό μας. Αναμέναμε ότι θα αποτελέσουν γόνιμα στοιχεία της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιδεολογίας, έτσι ώστε να ισορροπηθεί η μονομέρεια ενός οικονομικοκεντρικού, υλιστικού μοντέλου που προωθείτο.

Αυτή ήταν και η προσδοκία των ιδρυτών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) το 1993 -στην οποία συμμετέχουν Ορθόδοξοι βουλευτές από 25 κοινοβούλια. Να εμπλουτίσει ο ορθόδοξος κόσμος και με τις δικές του πνευματικές παραδόσεις, το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η προσδοκία αυτή εδραζόταν, άλλωστε, στο γεγονός ότι το εγχείρημα της ΕΕ θεμελιώθηκε πρωτίστως από τους ηγέτες των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Δυτικής Ευρώπης, όπως ο Αντενάουερ ή o ντε Γκάσπερι, που εμφορούνταν από χριστιανικές αξίες.

Ωστόσο, οι εξελίξεις μας διέψευσαν σε μεγάλο βαθμό. Αφενός, στην διάψευση των προσδοκιών συνετέλεσαν κάποιες εσωτερικές εθνικές αντιπαλότητες του Ορθόδοξου κόσμου, με αποκορύφωμα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Αφετέρου, όμως, στην ΕΕ, μετά από τους Ντελόρ και Πρόντι, ως κυρίαρχη αναδείχθηκε η τάση που επιβάλλει την θρησκευτική πίστη να περιορίζεται αυστηρά στον ιδιωτικό χώρο. Σε κεντρικό ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο, δεν παραχωρείται χώρος ούτε καν για να συζητηθεί το ζήτημα των χριστιανικών αξιών. Η δικαιολογία που διαρρέεται είναι η ανάγκη της ανεκτικότητας ενόψει μιας πολυπολιτισμικής, πολυθρησκευτικής Ευρώπης.

Αυτή η τάση οδήγησε στην επέλαση της λεγόμενης woke κουλτούρας, η οποία απειλεί να ισοπεδώσει συνολικά την ευρωπαϊκή πνευματική κληρονομιά. Κι αυτό συμβαίνει στο όνομα ενός στρεβλού δικαιωματισμού, που καταλήγει να μεταμορφώνεται σε αφόρητο ολοκληρωτισμό.

Μια έκφραση αυτών των αντιλήψεων ζήσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, για το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων, όπου ο ρόλος της πυρηνικής οικογένειας αποτέλεσε το κύριο θέμα των συζητήσεων. Στο πλαίσιο, μάλιστα, της δημόσιας αντιπαράθεσης, όποιος πολιτικός υπερασπίστηκε τις χριστιανικές αξίες εκτός από τον χαρακτηρισμό οπισθοδρομικός, δέχθηκε και τη μομφή ότι η στάση του εκπορεύεται από την επιθυμία του να έχει τη στήριξη της Εκκλησίας ή του «ποιμνίου». Του αμφισβητήθηκε, δηλαδή, το δικαίωμα να πιστεύει πραγματικά τα όσα πρεσβεύει δημόσια.

Είναι ως εκ τούτου προφανές ότι έχει έρθει η στιγμή να ξαναδούμε εκ νέου τις σχέσεις χριστιανικών αξιών και πολιτικής, που κατ’ επέκτασιν είναι και σχέσεις ηθικής και πολιτικών, εντός μιας δημοκρατικής και ισχυρής ενωμένης Ευρώπης. Γι’ αυτό και αναλάβαμε αυτή την πρωτοβουλία να ανοίξουμε τη συγκεκριμένη συζήτηση για όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, ελπίζοντας να συμβάλουμε πρωτίστως στην αναζήτηση ενός φωτεινότερου ευρωπαϊκού μέλλοντος.

Το άρθρο βασίζεται στην εισήγηση του Γ.Γ. της ΔΣΟ, βουλευτή Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου, στο Διεθνές Συνέδριο «Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα», που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη 15-17 Μαΐου 2024.

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: “Επιστολικής ψήφου το ανάγνωσμα…”

eleftheria

MAXIMOS NEW

Επιστολικής ψήφου το ανάγνωσμα…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η τροπή που πήρε στη Βουλή η ψήφιση του νομοσχεδίου για την λεγόμενη επιστολική ψήφο κατέδειξε ότι ορισμένα αρνητικά μεταπολιτευτικά σύνδρομα παραμένουν ακόμη ζωντανά, όπως οι μικροκομματικές τακτικές και η δυσανεξία στις πολιτικές συγκλίσεις.
Το ιστορικό της υπόθεσης είναι λίγο πολύ γνωστό. Αφού είχε εκδηλωθεί σαφής υποστήριξη από τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης υπέρ του νόμου που θα επιτρέψει σε χιλιάδες συμπατριώτες μας στο εξωτερικό να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση θεώρησε ότι είχε διαμορφωθεί μια άνετη πλειοψηφία, άνω των 200 ψήφων, για να νομοθετηθεί το ίδιο και για τις εθνικές εκλογές. Το μόνο ίσως μεμπτό σε αυτό ήταν ότι η κίνηση του υπουργείου Εσωτερικών άργησε ως προς την διαδικασία. Ωστόσο, αυτό είναι δευτερεύον. Το μείζον ήταν η δυνατότητα στους απόδημους Έλληνες να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές. Ένα μέτρο που, κατά κοινή ομολογία, έχει αργήσει δεκαετίες, καθώς, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, δεν διαμορφώνονταν διευρυμένες πλειοψηφίες. Και μόνον αν αναλογιστούμε το «σίριαλ» που παρακολουθούμε από το 2019, καθώς ψηφίζουμε με «δόσεις» το ίδιο νομοσχέδιο (νόμος Θεοδωρικάκου, νομοσχέδιο Βορίδη, το καλοκαίρι πρώτος νόμος Κεραμέως-Λιβάνιου) αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της δυστοκίας συμφωνίας για το αυτονόητο.
Γιατί ασφαλώς δεν είναι παρά αυτονόητο οι Έλληνες του εξωτερικού να έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στις εθνικές εκλογές. Προσοχή, δεν μιλούμε για κάποιους που θα γραφτούν στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά για τους ήδη εγγεγραμμένους. Που σημαίνει ότι, όποτε γίνονται εκλογές, και μπορούν να έλθουν στην Ελλάδα, ψηφίζουν χωρίς κανένα κώλυμα. Μακάρι αυτήν την επιλογή να την έκαναν όλοι. Όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Οι μεγάλες αποστάσεις, το οικονομικό κόστος, η έλλειψη χρόνου δεν επιτρέπουν στη συντριπτική πλειοψηφία των αποδήμων μας να κάνει αυτό το ταξίδι. Δύσκολη αποδείχθηκε στις πρόσφατες εκλογές και η μετάβαση στα λιγοστά εκλογικά τμήματα που είχαν στηθεί σε χώρες του εξωτερικού. Η επιστολική ψήφος, λοιπόν, λύνει τα χέρια σε όποιον πραγματικά επιθυμεί να συμμετέχει. Όπου και αν βρίσκεται. Με μια ψήφο που, σύμφωνα με την τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών, θα καταλογίζεται στα συγκεντρωτικά της επικράτειας ενός κόμματος. Ένα μέτρο δίκαιο και εύστοχο.
Εξάλλου, δεν ανακαλύπτουμε εμείς την Αμερική. Ανάλογες δυνατότητες εκλογικής συμμετοχής από καιρό λειτουργούν σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο. Εμείς, ωστόσο, και σε αυτό το πεδίο συνεχίζουμε να μένουμε ουραγοί. Αν και θα έπρεπε να τρέχαμε. Γιατί τα τελευταία 15 χρόνια λόγω της κρίσης έχει φύγει από τη χώρα ένα τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό, κυρίως νέοι άνθρωποι, προς άγραν εργασίας. Έτσι, πλάι στους παλαιούς απόδημους, έχουμε και μια κρίσιμη νέα ομάδα μεταναστών, που διατηρούν διαρκείς σχέσεις με την πατρίδα. Πρόκειται για ενεργούς πολίτες, που προσδοκούμε σύντομα, με την οικονομική ανάπτυξη, να τους δεχθούμε και πάλι πίσω. Αυτοί οι συμπολίτες μας, λοιπόν, όπως και οι χιλιάδες φοιτητές μας σε διάφορες χώρες, κυρίως της Ευρώπης, πρέπει να είναι παρόντες στα κρίσιμα εκλογικά ραντεβού της χώρας, και κυρίως στις εθνικές εκλογές. Για να μην ερχόμαστε πάλι και να μιλάμε για υψηλά ποσοστά αποχής και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτό το φαινόμενο για την Δημοκρατία.
Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου μάλιστα ο πρόεδρος προέρχεται από τους απόδημους, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, δεν έλαβαν τίποτε από όλα αυτά υπόψη τους. Αντιθέτως, «ανέκρουσαν πρύμναν» και καταψήφισαν εντέλει συνολικά το νομοσχέδιο, χωρίς να εξηγήσουν ποια η διαφορά των εθνικών εκλογών από τις ευρωεκλογές, για τις οποίες αρχικώς συναινούσαν για την επιστολική ψήφο! Έτσι, μπορεί μεν με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας η επιστολική ψήφος να είναι πλέον νόμος του κράτους, αλλά για τις εθνικές εκλογές η ευκαιρία χάθηκε για μια ακόμα φορά. Τώρα περιμένουμε πάλι για νέα ευνοϊκή συγκυρία, που ελπίζουμε να μην αργήσει.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα φέτος συμπληρώνει αισίως 50 χρόνια ομαλού κοινοβουλευτικού βίου. Και αυτή η συνθήκη πρέπει να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση που έχουμε για τη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Είναι καιρός πιά να ξεφύγουμε από τις άγονες αντιπαλότητες και, όπου υπάρχει πραγματική σύγκλιση, να τολμούμε ως πολιτικές δυνάμεις να συμφωνούμε με μοναδικό γνώμονα το καλό του τόπου.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τη Δευτέρα 29.1.2024

Read more...

Αρθρο Μ.Χαρακόπουλου, Για μια Ελλάδα ασφαλή και ευημερούσα

ΠΑΡΟΝ

eleftheria

MAXIMOS NEW

Για μια Ελλάδα ασφαλή και ευημερούσα

Του δρος Μάξιμου Χαρακόπουλου

 

Η έλευση του 2024 βρίσκει τους Έλληνες με ανάμεικτα αισθήματα. 

Αναμφίβολα, υπάρχει ένα αισιόδοξο πνεύμα, μια διάχυτη ελπίδα ότι η ζωή μας τη νέα χρονιά θα βελτιωθεί. Πρόκειται, άλλωστε, για μια εύλογη προσδοκία. Η πολιτική σταθερότητα, που επαναβεβαιώθηκε με την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Ιουνίου, και η οικονομική ανάπτυξη, που σφραγίστηκε με την επενδυτική αναβάθμιση των ξένων οίκων αξιολόγησης, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την έναρξη μια νέας εποχής. Τα στοιχεία από την αύξηση των επενδύσεων, την έκρηξη του τουρισμού, τη μείωση της ανεργίας καταδεικνύουν τη νέα φάση που διανύουμε. Ταυτοχρόνως με την ελκυστική διεθνή εικόνα που απολαμβάνει η χώρα συνεχίζεται ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της Κυβέρνησης με σημαντικές νομοθετικές τομές. Ήδη έχουν δρομολογηθεί η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και η δημιουργία και μη κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, η ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης και η αναμόρφωση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικαιοσύνης, αλλά και ο περαιτέρω εκσυγχρονισμός του κράτους με μέτρα όπως η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου.

Την ίδια ώρα, η επιτάχυνση των αναπτυξιακών προγραμμάτων θα διαμορφώσει αναντίρρητα ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο οικονομικό περιβάλλον. Οι θετικές αυτές εξελίξεις, που ήδη επηρεάζουν το σύνολο των πολιτών, καθώς από 1η Ιανουαρίου ισχύουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις θα έχουν αναμφίβολα ανάλογη συνέχεια. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, όπως ήταν η προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας, και άρα περισσότεροι νέοι που θα παραμείνουν στη χώρα, έπειτα από τα πολλά χρόνια της αθρόας μετανάστευσης και του brain drain.
Ωστόσο, η χρονιά που μόλις καλωσορίσαμε είναι γεμάτη και με σοβαρές προκλήσεις και άγνωστες παραμέτρους τόσο στο εσωτερικό πεδίο όσο και στη διεθνή σκηνή. Ιδιαίτερα στη δεύτερη, παρακολουθούμε, μεταξύ άλλων, έναν άγριο πόλεμο στην Ουκρανία, που κλείνει δύο χρόνια, έναν νέο πόλεμο στη Γάζα, με χιλιάδες νεκρούς, που απειλεί να πάρει διαστάσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή, πολεμικές συγκρούσεις στην Αφρική, τεταμένη κατάσταση στο κέντρο των Βαλκανίων.
Το 2024 είναι, επίσης, μια χρονιά που θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές, με σοβαρές ενδείξεις για άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, αλλά και εκλογές στις ΗΠΑ με άδηλη την έκβαση. Όλα αυτά θα επηρεάσουν μοιραία και την εσωτερική κατάσταση, που επιπλέον επιβαρύνεται από την έκρηξη της ακρίβειας, που ταλανίζει το μέσο νοικοκυριό. Οι τιμές σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως είναι τα τρόφιμα, επιβαρύνουν σοβαρά τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Πράγματι, ο πληθωρισμός των τροφίμων δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά χαρακτηρίζει το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας ως παρεπόμενο του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και της ενεργειακής κρίσης. Και ναι, η Κυβέρνηση δίνει έναν αγώνα για τη συγκράτηση των αυξήσεων, ακόμη και με πρόστιμα σε μεγάλους ομίλους, αλλά είναι φανερό ότι απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη ένταση της προσπάθειας και επιμονή των ελεγκτικών μηχανισμών για αλλαγή του τοπίου.
Όπως, επίσης, θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της στα φαινόμενα ανεξέλεγκτης βίας που πολλαπλασιάζονται σε επικίνδυνο βαθμό. Οι πρόσφατοι τραγικοί θάνατοι αστυνομικών εν ώρα καθήκοντος, τα αιματηρά γεγονότα με συμπλοκές, συχνά με ανήλικους, καθώς και οι επιθέσεις με σκοπό τη ληστεία αποκαλύπτουν ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού, αλλά αντιθέτως απαιτείται διαρκής εγρήγορση στη μάχη με το έγκλημα.
Σε κάθε περίπτωση, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την ισχυρή κοινωνική εντολή για να προχωρήσει στις αναγκαίες πολιτικές για μια Ελλάδα ασφαλή και ευημερούσα σε έναν ταραγμένο κόσμο.

Ο δρ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ΠΑΡΟΝ την Κυριακή 7.1.2024 και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τη Δευτέρα 8.1.2024

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στα ΝΕΑ για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών: Η οικογένεια ύστατη εστία ασφάλειας του ανθρώπου

ΝΕΑ logo

MAXIMOS NEW

Η οικογένεια ύστατη εστία ασφάλειας του ανθρώπου

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η ακραία πολιτική ορθότητα στον δυτικό κόσμο, μετά το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται την παταγώδη αποτυχία του στις χώρες της Ευρώπης, όπου απλά συρρέουν πληθυσμοί ανθρώπων που δεν συμμερίζονται τις ευρωπαϊκές αξίες και γι αυτό αδυνατούν να ενσωματωθούν σε αυτή -ακόμη και μετανάστες τρίτης γενιάς-, επιχειρεί να επιβάλει ως πρότυπα νέα μοντέλα οικογένειας. Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας η συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η συνεπαγόμενη εξ αυτού τεκνοθεσία δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό. Την προβολή ως προτύπου οικογένειας της συμβίωσης ομόφυλων και, μάλιστα, με παιδιά που θα έχουν δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες.
Σε μια Ευρώπη που γερνά και αντιμετωπίζει μείζον δημογραφικό πρόβλημα η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να είναι η θεσμοθέτηση του γάμου και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Άλλωστε, τα ζητήματα της συμβίωσης δυο ομόφυλων ατόμων έχουν ρυθμιστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως και στη πατρίδα μας με το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο κατοχυρώνει απολύτως όσα δικαιώματα απορρέουν από οποιαδήποτε σχέση συνάπτεται με αυτόν τον τρόπο, πλην της τεκνοθεσίας.
Ωστόσο, ενώ η συζήτηση αυτή υποτίθεται ότι γίνεται στο όνομα της κατοχύρωσης ίσων δικαιωμάτων για όλους, προσπερνά αβασάνιστα τόσο τα δικαιώματα του παιδιού όσο και της γυναίκας, η οποία αναλαμβάνει ως «τεκνοποιητική μηχανή» να φέρει στον κόσμο το «κατά παραγγελία» παιδί. Στην ουσία πρόκειται για παραβίαση, ακόμη και αν η γυναίκα αυτή το πράξει αυτοβούλως, με ανάλογο χρηματικό αντίτιμο. Η όλη διαδικασία αναμφίβολα υποτιμά τη γυναίκα και τον ιερό ρόλο που επιτελεί στην έλευση της νέας ζωής. Εύστοχα ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, υπογράμμισε ότι «η μητρότητα δεν είναι... “παροχή υπηρεσίας”! Ούτε “οικονομική συναλλαγή”».
Το κυριότερο, όμως, το παιδί που θα δοθεί σε ένα ομόφυλο ζεύγος καλείται να μεγαλώσει σε μια οικογένεια στην οποία λείπει από τους γονείς το ένα από τα δύο φύλα. Ποιος εγγυάται ότι αυτή η συνθήκη δεν δημιουργεί σύγχυση στο παιδί, ως προς τη σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά και εν γένει την προσωπικότητά του; Ποια είναι τα πραγματικά περιθώρια της ελεύθερης επιλογής του όταν πλέον θα έχει ενηλικιωθεί;
Ταυτοχρόνως, η όλη συζήτηση γίνεται απόπειρα να διεξαχθεί με όρους προοδευτισμού - συντηρητισμού, εμφανίζοντας εκ προοιμίου όσους διαφωνούν με τον γάμο και την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών ως «ανώριμους» να συμβιβαστούν με τις επιταγές της εποχής. Ωστόσο, ζούμε σε μια εποχή που, εν γένει, ο λεγόμενος «προοδευτισμός» και η ατζέντα του βρίσκονται σε σοβαρή κρίση.
Αντιθέτως, κοινωνικοί θεσμοί που λοιδορήθηκαν, όπως η πυρηνική οικογένεια -με πατέρα, μητέρα, με παππούδες και γιαγιάδες- αναδεικνύουν πάλι την αξία τους. Κι αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, όταν οι οικογένειες στήριξαν τη νεότερη γενιά, που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, δεν πρέπει να εξαρθρώσουμε την ύστατη εστία ασφάλειας του ανθρώπου, την οικογένεια. Αντιθέτως, οφείλουμε να τη στηρίξουμε. Να δώσουμε ακόμη περισσότερα κίνητρα για να παντρεύονται και να τεκνοποιούν τα νέα ζευγάρια. Είμαστε, δυστυχώς, ένα έθνος που γηράσκει επικίνδυνα. Οι ρυθμοί της μείωσής μας επιταχύνονται ραγδαία. Αυτή την ώρα προτεραιότητά μας θα έπρεπε να είναι η εκπόνηση και υλοποίηση ενός γενναίου σχεδίου αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 30.11.2023

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στο CNN Greece: «Εχέγγυα απέναντι στο σύνδρομο της δεύτερης τετραετίας»

cnn greece

MAXIMOS NEW

Εχέγγυα απέναντι στο σύνδρομο της δεύτερης τετραετίας

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές απέδειξαν ότι, παρά τις όποιες εντυπώσεις δημιούργησε η δεύτερη Κυριακή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ουσιαστικά παίζει χωρίς αντίπαλο. Αυτό αποτυπώθηκε με ιδιαίτερα εκκωφαντικό τρόπο κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών, όπου πέραν της εμβέλειας των προσώπων επαναβεβαιώθηκε και η αδιαμφισβήτητη πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που στήριξε τη Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου. Τούτο, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν μηνύματα της κοινωνίας, τα οποία χρήζουν επεξεργασίας και ανάλυσης. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι έλαβε το μήνυμα -που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το αίτημα των πολιτών για εγρήγορση στην υπέρβαση χρόνιων παθογενειών.
Η αλήθεια είναι ότι η νέα κυβερνητική θητεία της ΝΔ, μετά τις διπλές θριαμβευτικές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου, αν και ξεκίνησε με τους ευνοϊκότερους οιωνούς, ταχύτατα βρέθηκε ενώπιον ενός καταιγισμού δυσάρεστων γεγονότων.
Αρχικώς, ήταν οι εκτεταμένες πυρκαγιές που κατέκαψαν τεράστιες εκτάσεις στην ελληνική επικράτεια, κυρίως στη Ρόδο και στον Έβρο. Ακολούθησαν οι ακόμη πιο καταστρεπτικές πλημμύρες από τις καταιγίδες Daniel και Helias στη Θεσσαλία. Οι καταστροφές που έχουν προκληθεί είναι δυσθεώρητες και θα απαιτηθεί πολύς χρόνος, εργασία και χρήματα για να αποκατασταθούν. Η ενσυναίσθηση και, κυρίως, η αποτελεσματικότητα όσων έχουν θέσεις ευθύνης κρίνονται καθημερινά στην πράξη.
Το ίδιο διάστημα μια σειρά συμβάντων συντάραξαν την κοινή γνώμη, όπως η άγρια δολοφονία άτυχου νεαρού φιλάθλου από ορδές Κροατών νεοναζί χούλιγκαν, που ανενόχλητοι διέσχισαν οδικώς τη χώρα. Ταυτόχρονα, πολλαπλασιάστηκαν οι εξ ανατολών μεταναστευτικές ροές τόσο στον Έβρο όσο και στα νησιά του Αιγαίου. Στα παραπάνω, προσθέστε τον υψηλό πληθωρισμό των τροφίμων, όπως και την εκτόξευση στις τιμές των καυσίμων, που συμπιέζουν ασφυκτικά το μέσο νοικοκυριό.
Αναμφίβολα, οι αιτίες για τα παραπάνω αρνητικά φαινόμενα ποικίλουν. Αφενός, αντικειμενικά αίτια, όπως η επίδραση της κλιματικής αλλαγής και η αδυναμία γρήγορης προσαρμογής σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, ή οι εσκεμμένες πολιτικές που ασκούν χώρες μέλη του ΟΠΕΚ, και η έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή που κρατούν ψηλά τις τιμές της ενέργειας.
Ωστόσο, υπάρχουν και αίτια που έχουν να κάνουν με χρόνιες παθογένειες του κρατικού μηχανισμού. Η ανεπάρκειά του να ανταποκριθεί σε συνθήκες κρίσης, η αναποτελεσματικότητα σε μακροχρόνιο σχεδιασμό και εκτέλεση ζωτικών έργων για την προστασία από φυσικές καταστροφές, η ανικανότητα ταχείας αξιολόγησης του βαθμού επικινδυνότητας μιας κατάστασης και η αδιαφορία για την καλύτερη δυνατή επιτέλεση του καθήκοντος από πλευράς ορισμένων δημοσίων λειτουργών, είναι πρώτες στη λίστα των παθογενειών.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στη δεύτερη αυτή τετραετία που της εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός, έχει μπροστά της ένα πολύ δύσκολο έργο. Να ανασυγκροτήσει το κράτος, να διορθώσει λάθη δεκαετιών, να στηρίξει τους πολίτες σε μια δυσχερή καθημερινότητα, είτε αυτή διεξάγεται στα λασποτόπια του θεσσαλικού κάμπου είτε στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Ο στόχος είναι δύσκολος, όμως, η κυβέρνηση -όπως ήδη προείπα- γνωρίζει ότι «παίζει μόνη της μπάλα», και αντίπαλός της είναι μόνον τα προβλήματα. Στην παρούσα φάση, ελλείψει σοβαρής αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει τίποτε που να εμποδίζει τη λήψη γενναίων αποφάσεων. Και αυτό είναι που περιμένουν οι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών συμπαθειών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την πανηγυρική επανεκλογή του για δεύτερη θητεία στο Μέγαρο Μαξίμου έχει ήδη ξεπεράσει τη βαριά σκιά του ονόματος που κληρονόμησε. Επιπλέον, απέδειξε ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και δεν διστάζει να αναγνωρίσει αστοχίες και να προβεί σε διορθώσεις. Κι αυτά είναι εχέγγυα ότι δεν θα επιτρέψει φαινόμενα μεταρρυθμιστικού εκφυλισμού και έπαρσης -που συχνά εμφανίστηκαν ως σύνδρομο και στιγμάτισαν κατά τη δεύτερη θητεία τους κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης- να χαρακτηρίσουν τη δική του δεύτερη τετραετία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο CNN Greece στις 26 Οκτωβρίου 2023

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στα ΝΕΑ: “Χρόνιες παθογένειες και καθημερινότητα…”

ΝΕΑ logo

MAXIMOS NEW

 

Χρόνιες παθογένειες και καθημερινότητα…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Οι πρώτες έρευνες της κοινής γνώμης, μετά από το “ρεσάλτο” Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία ανατροπή στους πολιτικούς συσχετισμούς. Όσο κατακάθεται ο κουρνιαχτός από το “φαινόμενο Στέφανος” επιβεβαιώνεται ότι η πρωτοκαθεδρία της ΝΔ, όπως και το πολιτικό κεφάλαιο αξιοπιστίας του πρωθυπουργού δεν αμφισβητούνται. Άλλωστε, είναι νωπή η ανανέωση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και, μάλιστα, με υψηλότερα ποσοστά από την νίκη του 2019.
Ωστόσο, στις μέρες μας, ο πολιτικός χρόνος δεν μέτρα όπως στο παρελθόν. “Τα γεγονότα” -που κατά τον ΜακΜίλαν είναι εκείνο που φοβάται κάθε πολιτικός διότι ανατρέπουν τους σχεδιασμούς του- μόλις στους τρεις πρώτους μήνες της νέας τετραετίας είναι τόσα και τέτοιας έντασης, που εκ των πραγμάτων οδηγούν σε αναθεωρήσεις πολιτικών σε σχέση με την έως πρότινος πεπατημένη. Οι τεράστιες καταστροφές από τις πρωτόγνωρες πλημμύρες στη Θεσσαλία και τις μεγαπυρκαγιές στον Έβρο και τη Ρόδο, καρποί της κλιματικής αλλαγής, ανέδειξαν παθογένειες και αδυναμίες χρόνων. Η εύκολη λύση τα προηγούμενα χρόνια ήταν να ρίχνει η εκάστοτε κυβέρνηση στην προηγούμενη τις ευθύνες. Θυμόμαστε όλοι τη γνωστή ρήση “παραλάβαμε καμένη γη”. Η παρούσα κυβέρνηση και να ήθελε δεν έχει την πολυτέλεια μιας τέτοιας πολιτικής υπεκφυγής, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έως σήμερα πολιτεύθηκε με αυτόν τον παλαιοκομματικό τρόπο. Αντιθέτως, δεν κρύφτηκε πίσω από την κλιματική κρίση, αλλά αναγνώρισε παθογένειες τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε καταπρόσωπο.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, κατά κανόνα, οι ευθύνες δεν εξατομικεύονται, αλλά διαχέονται και, τελικά όλοι, υπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, μέχρι και τον τελευταίο δημόσιο λειτουργό είναι ανεύθυνοι!
Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, με νωπό το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και την πανδημία που ανέδειξε τις τεράστιες ανάγκες του ΕΣΥ, υπήρξε ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών στη λειτουργία του κράτους. Στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή η ανάγκη αυτή εκφράστηκε με το σύνθημα “επανίδρυσης του κράτους”. Ο διάδοχος του Γιώργος Παπανδρέου εκλέχθηκε με το σύνθημα “ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”. Προφανώς, όλα αυτά τα χρόνια έγιναν βήματα, υπήρξαν αλλαγές στη δομή του κράτους. Ιδιαίτερα την προηγούμενη τετραετία, με αφορμή και την πανδημία, προχώρησε ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός και το κράτος έγινε πιο φιλικό στον πολίτη. Ωστόσο, είναι πολλά αυτά που ακόμη πρέπει να γίνουν για να μην ξαναβρεθεί πρωθυπουργός, που μετά από ένα δυστύχημα θα μονολογήσει -όπως ο Κώστας Σημίτης για το ναυάγιο του “Εξπρές Σάμινα”- “αυτή είναι η Ελλάδα!”.
Αντίπαλος της κυβέρνησης, όμως, δεν είναι μόνον οι χρόνιες παθογένειες αλλά και τα προβλήματα της καθημερινότητας, με πρώτο την ακρίβεια, που έχει γίνει βραχνάς για το μέσο νοικοκυριό. Προφανώς, η κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας είναι θετικό μήνυμα. Το ξεπάγωμα των τριετιών, επίσης. Όπως και η μείωση της ανεργίας. Την ίδια ώρα, όμως, ο πληθωρισμός της απληστίας” στα τρόφιμα ροκανίζει τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακρίβειας, εκ των πραγμάτων, προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη!

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 03.10.23

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: “Υπάρχει κράτος δικαίου στην Αλβανία;”

thepresident

MAXIMOS NEW

Υπάρχει κράτος δικαίου στην Αλβανία;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η «υπόθεση Μπελέρη» συνιστά αναμφισβήτητα ένα σκάνδαλο που στιγματίζει την Αλβανία, το πολιτικό και δικαιικό της σύστημα και εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για την πραγματική επιθυμία της ηγεσίας της γειτονικής μας χώρας να εναρμονιστεί με τις ευρωπαϊκές αξίες.
Η παράταση της προφυλάκισης του δημοκρατικά εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας, με έωλες κατηγορίες, προκαλεί τα αισθήματα κάθε Ευρωπαίου πολίτη, που εκλαμβάνει εύλογα τη συμπεριφορά αυτή ως έλλειψη του κράτους δικαίου. Όπως τόνισε και ο πρόεδρος των Ευρωπαίων Δικηγόρων Χωρίς Σύνορα, Πατρίκ Χενρί, που παρέστη στη πρόσφατη δίκη του Μπελέρη, με τις αποφάσεις του περί άρνησης της αποφυλάκισής του, το αλβανικό δικαστήριο παραβιάζει τα άρθρα 5 και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης Μπελέρη, δύο μόλις ημέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι πραγματικές προθέσεις της αλβανικής ηγεσίας δεν άφηναν περιθώρια παρανόησης. Ξεκάθαρος στόχος της ήταν η αποτροπή της διαφαινόμενης νίκης του εκπροσώπου της ελληνικής ομογένειας, που θα σηματοδοτούσε ταυτόχρονα μια σοβαρή ήττα των προσωπικών επιλογών του πρωθυπουργού Έντι Ράμα σε αυτή την κρίσιμη γεωπολιτικά και οικονομικά περιοχή. Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή απέτυχε παταγωδώς, καθώς ο Μπελέρης κατόρθωσε, κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί, να εκλεγεί.
Παρ’ όλα αυτά, τα αλβανικά δικαστήρια εξακολούθησαν την κράτηση του εκλεγμένου πλέον δημάρχου, με προφανή στόχευση, να ακυρωθεί η εκλογή του, μετά από ένα χρονικό διάστημα που δεν θα μπορέσει να ορκιστεί. Κι αυτό κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που κρίνει παράνομη την παρεμπόδιση αξιωματούχου να ασκήσει τα καθήκοντά του, στην περίπτωση που δεν υπάρχει τελεσίδικη και αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
Όλο αυτό το διάστημα, οι παρεμβάσεις εκ μέρους της Ελλάδος, ευρωπαϊκών θεσμών και φορέων, ακόμη και των ΗΠΑ, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας επικαλούμενος την «ανεξάρτητη αλβανική δικαιοσύνη» επιδίδεται ακόμη και σε ειρωνικά σχόλια για τις προειδοποιήσεις που του απευθύνονται.
Προφανώς, αυτή η συμπεριφορά δεν έχει καμία σχέση με το όποιο ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά μας γυρνά συνειρμικά σε τρόπους καταστολής που κυριαρχούσαν επί της αυταρχικής διακυβέρνησης Χότζα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι παρ’ όλο που πέρασαν αρκετές δεκαετίες από την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και την εργασία που έχει γίνει από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στη χώρα αυτή για να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η νοοτροπία της αντιδημοκρατικής άσκησης της εξουσίας παραμένει ισχυρή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δίωξη Μπελέρη, με πρόσχημα την καταπολέμηση της διαφθοράς, είναι μια ακόμη επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Δικαιώματα που είναι κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες και το αλβανικό κράτος οφείλει να σέβεται ευλαβικά.
Ταυτόχρονα, η εμμονή στη δίωξη Μπελέρη, παρά το εμφανέστατα προβληματικό κατηγορητήριο και τη δυσφήμιση της Αλβανίας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι σχετίζεται άμεσα με τις μεγάλες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης στην περιοχή της Χειμάρρας, την οποία ορέγονται πολλά επιχειρηματικά συμφέροντα. Ως εκ τούτου, ένας δήμαρχος που θα εμπόδιζε τα σχετικά σχέδια καταπάτησης των ομογενειακών περιουσιών θα αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο.
Σε κάθε περίπτωση, όπως έχει καταστήσει ξεκάθαρο σε όλους τους τόνους και σε όλα τα επίπεδα η ελληνική κυβέρνηση, η αλβανική πλευρά πρέπει άμεσα να αποφυλακίσει τον Μπελέρη και να του δώσει τη δυνατότητα να ορκιστεί δήμαρχος Χειμάρρας. Η Ελλάδα έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι επιθυμεί την ένταξη των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και μάλιστα έχει πρωτοστατήσει γι’ αυτό τον σκοπό, ήδη με την ατζέντα της Θεσσαλονίκης το 2003. Κι τούτο γιατί πιστεύει ότι μόνον δι’ αυτού του τρόπου, η «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης θα γίνει χώρος ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να ανεχτεί να παραβιάζεται το κράτος δικαίου, τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας από ένα κράτος που στοχεύει στην πλήρη ένταξή του στην ΕΕ. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να γίνονται εκπτώσεις σε θεμελιώδους σημασίας ζητήματα. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές ηγεσίες όλων των υποψηφίων κρατών-μελών. Με το να κάνουμε τα «στραβά μάτια» σε σοβαρά ατοπήματα δεν προσφέρουμε καλές υπηρεσίες ούτε στο μέλλον της ΕΕ, ούτε βεβαίως στην εμπέδωση των δημοκρατικών κανόνων στα νέα κράτη-μέλη.
Ίσως ο κ. Ράμα να θεωρεί ότι οι ισχυρές φιλίες του, όπως αυτή με τον Τούρκο πρόεδρο, του δίνουν «αέρα» να αγνοεί τις ευρωπαϊκές νουθεσίες. Ξεχνά, όμως, ότι και η Άγκυρα βρίσκεται για δεκαετίες εκτός της ΕΕ, γιατί ακριβώς δεν επιθυμεί να εναρμονιστεί με τις ευρωπαϊκές αρχές. Και αν η Τουρκία διαθέτει ένα μέγεθος που της δίνει τη δυνατότητα να πορεύεται, σε σημαντικό βαθμό, άνευ της ευρωπαϊκής συνδρομής, για την μικρή Αλβανία, μια αναβολή στη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική.
Ας κατανοήσουν, επομένως, τα Τίρανα ότι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα αποτελεί μια γέφυρα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, με την προϋπόθεση, όμως, ότι θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά της. Κι αυτό θα φανεί τόσο από την πορεία της υπόθεσης Μπελέρη, όσο και από τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην Γενική Απογραφή Πληθυσμού και Κατοικιών, που γίνεται αυτές τις ημέρες στην Αλβανία, με ευρωπαϊκή κυρίως χρηματοδότηση. Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το 2011, υπάρχουν, ως προαιρετικές οι ερωτήσεις για την εθνική ταυτότητα, τη μητρική γλώσσα και το θρήσκευμα των πολιτών. Ας ελπίσουμε ότι τώρα θα ανακοινωθούν αντικειμενικότερα στοιχεία για τον Ορθόδοξο πληθυσμό, και όχι όπως τα προηγούμενα που αυθαιρέτως του έδιναν μόλις 6,75% επί του συνόλου.

Ο δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο the president (27.09.23)

Read more...

Άρθρο Μ.Χαρακόπουλου: “Το στοίχημα του κάμπου”

ΠΑΡΟΝ

MAXIMOS NEW

Το στοίχημα του κάμπου

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η πλημμύρα της Θεσσαλίας θα μείνει αναμφίβολα στην μνήμη των Ελλήνων για πολλά χρόνια. Όχι μόνον για το εύρος της πρωτοφανούς καταστροφής που άφησε πίσω της, αλλά και γιατί, ταυτόχρονα αποκάλυψε σε όλους μας το απειλητικό μέλλον που φέρνει η κλιματική αλλαγή, εφόσον δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα.
Στη διάρκεια της πλημμύρας είδαμε ασύλληπτες ποσότητες βροχής, που έκαναν τις κοίτες των ποταμών και των χειμάρρων εντελώς ανεπαρκείς για να μεταφέρουν τον τεράστιο όγκο νερού. Το αποτέλεσμα ήταν πλημμυρισμένα χωριά και χωράφια, κατεστραμμένες κτηνοτροφικές μονάδες και επιχειρήσεις, διαλυμένες υποδομές. Δυστυχώς, σ’ αυτόν τον Αρμαγεδδώνα, κάποιοι συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους. Και σε μια καταστροφή, αυτή είναι πάντα η σοβαρότερη απώλεια.
Η δραματική κλιματική αλλαγή, που πλέον κανείς δεν την αμφισβητεί, δεν σημαίνει ωστόσο ότι δεν πρέπει να διερευνηθούν πιθανές ευθύνες για την πρόληψη των πλημμυρών ή και τη διαχείριση που έλαβε χώρα με την εκδήλωση του φαινομένου. Άλλωστε, οι καταγγελίες είναι πολλές εκ μέρους των κατοίκων. Κάποιες ίσως υπερβολικές, επί δικαίων και αδίκων. Η οργή, όμως, δικαιολογείται αυτές τις στιγμές της απόγνωσης. Όταν βλέπεις τους κόπους μιας ζωής να καταρρέουν εν ριπή οφθαλμού, δεν είναι εύκολο να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Η αλήθεια, όμως, πρέπει να λάμψει. Να μην μείνουν σκιές για το αν υπήρξαν παραλείψεις ή ολιγωρίες από τους αρμοδίους. Και η παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα ότι η δικαιοσύνη θα αποδώσει τα του καίσαρος τω καίσαρι.
Αυτό που προέχει, όμως, τώρα είναι η επιτάχυνση του τιτάνιου έργου της δημιουργίας ασφαλώς συνθηκών για την υγεία των πολιτών. Πρώτα, επομένως, πρέπει να ολοκληρωθεί η αποκομιδή των δεκάδων χιλιάδων νεκρών ζώων που βρίσκονται σε αποσύνθεση. Η παρέμβαση του στρατού είναι καθοριστική. Η κατάσταση, όμως, είναι ανυπόφορη, όπως και η δυσοσμία. Γι’ αυτό και πρέπει με εντατικότερους ρυθμούς να ενισχυθεί η περισυλλογή και καύση των νεκρών ζώων. Παράλληλα, πρέπει να απαντληθούν τα ύδατα που υπάρχουν ακόμη σε κατοικημένες περιοχές.
Το ίδιο επείγουσα είναι η στέγαση των ανθρώπων που ξεσπίτωσε η πλημμύρα σε αξιοπρεπή καταλύματα. Η παραμονή σε εκκλησίες δυο εβδομάδες μετά το γεγονός δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση, όπως και τα φαινόμενα μαυραγορατισμού για την εξεύρεση κατοικιών προς ενοικίαση.
Η κατάσταση του θεσσαλικού κάμπου δεν επιτρέπει ημίμετρα και καθυστερήσεις. Αντιθέτως, επιβάλλει την εφαρμογή ενός γενναίου ολιστικού προγράμματος ανασυγκρότησης ολόκληρης της περιφέρειας Θεσσαλίας. Σχέδιο που θα πρέπει να εφαρμοστεί με συγκεκριμένους μακροπρόθεσμους στόχους αλλά και με ταχύτατους ρυθμούς, υπερπηδώντας τα συνήθη γραφειοκρατικά εμπόδια.
Ο «Daniel» και οι συνέπειές του υπογράμμισαν ξαφνικά σε όλη τη χώρα τη ζωτική σημασία του κάμπου για την ελληνική οικονομία και ειδικότερα για την πρωτογενή παραγωγή και τα τρόφιμα. Όλοι αντελήφθησαν ότι Θεσσαλία δεν είναι μόνον σιτάρι και βαμβάκι -που τόσο λοιδορήθηκε λόγω κάποιων υπερβολών στο παρελθόν. Είναι ακόμη γάλα, τυρί, κρέας, φρούτα, λαχανικά, στα οποία το ποσοστό της θεσσαλικής γης είναι μεγάλο. Και οι ελλείψεις σε αυτά θα εκτινάξουν τις τιμές στο ράφι, σε μια εποχή που ήδη η αγορά ταλανίζεται από έναν επίμονο πληθωρισμό.
Η γρήγορη, λοιπόν, παραγωγική ανασυγκρότηση της περιφέρειας, παράλληλα με τιην κάλυψη των άλλων αναγκών, στέγασης, βασικών υποδομών, είναι μια εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη για την ανάπτυξη και την ευημερία όλης της χώρας. Αν χαθεί το στοίχημα στη Θεσσαλία, δεν θα είναι μόνον οι κάτοικοί της που θα υποφέρουν, εντείνοντας αναμφίβολα και την μετανάστευση, ειδικά των νεότερων.
Η κυβέρνηση έδειξε σε αυτή τη φάση γρήγορα αντανακλαστικά. Εξασφαλίστηκαν τα πρώτα κεφάλαια για την εφαρμογή του προγράμματος, ξεκίνησαν και οι πρώτες χρηματοδοτήσεις, ενώ ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη σύσταση δομών που θα υπερκεράσουν τις χρόνιες παθογένειες του κράτους. Σε αυτό το έργο οφείλουμε όλοι να συστρατευθούμε, συμβάλλοντας στην επιτυχία του.

Ο δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ (24.09.23)

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Η λάσπη, τα ερωτήματα και οι προσδοκίες»

kathimerini

MAXIMOS NEW

Η λάσπη, τα ερωτήματα και οι προσδοκίες

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Ναι, η κλιματική αλλαγή δεν είναι fake news! Η επίκλησή της, όμως, δεν αρκεί ως δικαιολογία, ιδιαίτερα σε όσους στον θεσσαλικό κάμπο είδαν, για δεύτερη φορά μετά τον “Ιανό”, το βιός τους να βουλιάζει στη λάσπη. Οι εικόνες από την πλημμυρισμένη Θεσσαλία, που κάνουν τον γύρο του κόσμου, μαρτυρούν το ασύλληπτο μέγεθος της καταστροφής. Η αποστροφή από τη δυσοσμία των στάσιμων νερών και των νεκρών ζώων, και η επικρεμάμενη απειλή έκρηξης μιας υγειονομικής βόμβας στον κάμπο, που μετατράπηκε σε έλος, επιτείνουν την δυσφορία. Όσο τα βαλτόνερα δεν υποχωρούν περισσεύει η απογοήτευση, η απόγνωση ακόμη και η οργή.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει, από τη Λάρισα, ότι η πολιτεία θα σταθεί αρωγός σε κάθε δοκιμαζόμενο πολίτη, αγρότη, κτηνοτρόφο, εργαζόμενο, επαγγελματία ή επιχείρηση. Η ανάκαμψη της οικονομίας με τη βούλα της επενδυτικής βαθμίδας δίνει τη δυνατότητα στη χώρα να αποκαταστήσει τις υποδομές, να αποζημιώσει κάθε εμπερίστατο νοικοκυριό. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεσμεύεται για επιπλέον γενναία χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Η ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας είναι εθνικό στοίχημα. Ο κάμπος δεν είναι μόνο ο σιτοβολώνας της χώρας και τα πιο παραγωγικά βαμβακοχώραφα. Εδώ παράγεται η κρίσιμη μάζα των αγροτικών και κτηνοτροφικών μας προϊόντων. Από το γάλα και τη φέτα μέχρι τα κάστανα και τα αμύγδαλα. Κι από το χοιρινό και το πρόβειο κρέας μέχρι τα μήλα και τα όσπρια.
Η ταχεία ανάκαμψη της οικονομικής ζωής στη Θεσσαλία αφορά εντέλει όχι μόνο τους παραγωγούς αλλά και τον καταναλωτή, που ήδη βλέπει τις τιμές των αγαθών στα ράφια των σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές να εκτινάσσονται. Η μείωση της διαθέσιμης παραγωγής το επόμενο διάστημα με βάση τον αμείλικτο νόμο της αγοράς, αυτόν της προσφοράς και της ζήτησης, θα επιφέρει νέες ανατιμήσεις στις τιμές των προϊόντων.
Οι πλημμύρες στα χωριά της Θεσσαλίας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ηλικιωμένοι, δεν πρέπει να γίνουν η χαριστική βολή για την περαιτέρω δημογραφική απίσχναση και ερήμωση της υπαίθρου. Αντιθέτως, τώρα είναι η ώρα για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με αυξημένα κίνητρα για την εγκατάσταση νέων στην περιφέρεια.
Επίσης, το γεγονός ότι χωριά, όπως η Μεταμόρφωση, πλημμυρίζουν εδώ και δεκαετίες θέτει, εκ των πραγμάτων, στο τραπέζι και την πιθανή επιλογή της μετεγκατάστασή τους. Σε κάθε περίπτωση, τάχιστα θα πρέπει ο κρατικός μηχανισμός να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών, υλοποιώντας άμεσα τις εντολές του πρωθυπουργού.
Αν και τώρα είναι η ώρα της επούλωσης των πληγών, ωστόσο, στη τοπική κοινωνία διατυπώνονται κάποια εύλογα ερωτήματα. Ήταν αναπόφευκτη σε αυτό το μέγεθος η καταστροφή; Έγιναν όσα έπρεπε να γίνουν μετά τον “Ιανό”; Μπορούμε με μεγάλα έργα, όπως το φράγμα Σκοπιάς στον Ενιπέα, να αμβλύνουμε τις συνέπειες ακόμη και θεομηνιών; Έπιασαν τόπο, όπως έπρεπε, τα εκατομμύρια που δόθηκαν για αντιπλημμυρικά έργα θωράκισης στη Θεσσαλία;
Αν ο “Ντάνιελ” ήταν θεομηνία, όπως συνήθως χαρακτηρίζουμε με μεταφυσική διάθεση κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο, ας λάβουμε τουλάχιστον το μήνυμα του Θεού. Ας σεβαστούμε τη φύση αν δεν θέλουμε να μας εκδικείται! Η λάσπη που βούλιαξε τον κάμπο ας μετατραπεί σε αφετηρία για να ‘‘ξελασπώσει’’ μια και καλή η Θεσσαλία από πλημμυρικά φαινόμενα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” στις 16.09.23

Read more...