Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2024

Παρέμβαση του Μάξιμου Χαρακόπουλου
στη συνεδρίαση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης με θέμα «οι πολιτικές του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής - Παρουσίαση του Προγράμματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έτους 2024»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Να καλωσορίσω τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη Βουλή των Ελλήνων. Η επίσκεψή σας πραγματοποιείται εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί το χαρτοφυλάκιο σας για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής να μην άπτεται άμεσα των αγροτικών προβλημάτων, αλλά οι αγρότες που βρίσκονται στους δρόμους θέλουν να διατηρήσουν το ευρωπαϊκό επίπεδο διαβίωσης, που κατέκτησαν μετά την είσοδο της χώρας μας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην τότε ΕΟΚ, την ΕΕ.
Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους είναι επιβεβλημένο να υπάρξει αναθεώρηση της πρόνοιας για την “πράσινη μετάβαση” στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, θέμα στο οποίο αναφέρθηκε και ο αντιπρόεδρος του ΕΛΚ ο κ. Μεϊμαράκης και άλλοι συνάδελφοι, τουλάχιστον για μια τριετία.

Κύριε πρόεδρε,
Κινδυνεύουμε να χαρακτηρισθούμε ευρωσκεπτικιστές, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα ιστορικά κομβικό σημείο, όπου κρίνεται η ίδια η μορφή της και το μέλλον της.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο ευρωπαϊκός χώρος είναι πολλαπλές και κρίσιμες, όπως είναι η ασφάλεια, η κλιματική αλλαγή, η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, η ενίσχυση ακραίων πολιτικών σχηματισμών, η έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πολιτική, οι μεγάλες μεταναστευτικές ροές, η δυσκολία προσαρμογής στις αλλαγές που φέρνει η τεχνολογία και ιδιαίτερα η τεχνητή νοημοσύνη.
Αναφέρω αρχικώς τα θέματα ασφάλειας, με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή, που σε λίγες ημέρες κλείνει δύο χρόνια. Ένας πόλεμος που ανέτρεψε βιαίως βεβαιότητες δεκαετιών για τη διαρκή ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι ήχοι των βομβαρδισμών είναι πλέον δίπλα μας και οι πρόσφυγες του πολέμου κατακλύζουν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Την ίδια ώρα, διεξάγεται ένας άλλος αιματηρός πόλεμος στην Μέση Ανατολή, η οποία βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την Ευρώπη -ας αναλογιστούμε μόνον πόσο κοντά βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία κράτος μέλος της Ε.Ε. στην Γάζα. Ένας πόλεμος που απειλεί να πάρει διαστάσεις, και ήδη έχουμε τις επιθέσεις των Χούθι που υπονομεύουν άμεσα το εμπόριο από και προς την Ευρώπη.
Και μέσα σε αυτό το εκρηκτικό περιβάλλον, μια σειρά από κράτη, με αυταρχικά καθεστώτα, απειλούν ευθέως την δημοκρατία και τις ελευθερίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Όλα τα παραπάνω επιτάσσουν αναμφισβήτητα μια νέα στρατηγική της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πρωτίστως της πολιτικής Άμυνας. Το χάσμα που αφήσαμε και δημιουργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια με τις ανταγωνίστριες δυνάμεις στο παγκόσμιο σύστημα πρέπει να καλυφθεί ταχέως. Η “αμυντική Ευρώπη”, στην οποία αναφερθήκατε, θα πρέπει να πάρει σάρκα και οστά.
Παράλληλα, η ήπειρός μας αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό πρόβλημα για την αντιμετώπιση του οποίου, δυστυχώς, δεν υπάρχει συγκροτημένη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Την ίδια ώρα η Ευρώπη υπόκειται σε κατακλυσμιαίες αλλαγές στην πληθυσμιακή της σύνθεση λόγω των αλλεπάλληλων μεταναστευτικών ροών. Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει.
Για πολλά χρόνια επικράτησε απέναντι στο φαινόμενο μια ιδιόμορφη ανοχή, που προερχόταν από την εμπιστοσύνη στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και στις ευρωπαϊκές αξίες, ότι θα μπορούσαν να αφομοιώσουν τους νεοεισερχόμενους.
Τελικά, όμως, τι συνέβη; Είμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με εκρηκτικές καταστάσεις, που περιλαμβάνουν ακόμη και απόπειρες επιβολής προτύπων ξένων προς την ευρωπαϊκή παράδοση του διαφωτισμού, της ανεκτικότητας και της ισότητας.
Αναφέρω για παράδειγμα δύο πρόσφατα γεγονότα που προκάλεσαν ανησυχία και προβληματισμό:
Στην Γερμανία αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι νεαροί μουσουλμάνοι ενεργούσαν ως “αστυνομία της Σαρία”, του ιερού ισλαμικού νόμου, και ήθελαν να επιβάλλουν ως τιμωρία τον λιθοβολισμό σε σχολείο στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Στη Σουηδία, τον Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση της χώρας, προτίθετο να εμπλέξει τον στρατό για την καταπολέμηση της βίας των συμμοριών μεταναστών που δρουν στη χώρα.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι κάτι δεν πήγε καλά με τις πολιτικές προσαρμογής στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, αλλά ούτε και με το πολυπολιτισμικό μοντέλο που προωθήθηκε κάποια στιγμή ως το πλέον ιδανικό.
Και κοντά σε αυτά μαθαίνουμε για τη σύσταση ενός ισλαμικού κόμματος στην Γερμανία, με την ονομασία “DAVA”, που στα τούρκικα ακούγεται ως δίκη ή αγώνας, το οποίο κάποια ΜΜΕ αποκαλούν “κόμμα Ερντογάν”, που θυμίζει τον ισλαμικό όρο “Da’wa”, που όπως διαβάζουμε αναφέρεται στη διδασκαλία μη μουσουλμάνων για το Ισλάμ, με την έννοια του προσηλυτισμού.
Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες μετρήσεις κοινής γνώμης καταγράφουν τη ραγδαία άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, ιδίως σε Γερμανία και Γαλλία, στις επερχόμενες εκλογές. Και είδαμε στην Γερμανία τις τεράστιες διαδηλώσεις των δημοκρατικών πολιτών ενάντια σε αυτήν την εξέλιξη.
Όμως όλα αυτά κάτι δείχνουν που θα έπρεπε να μας βάλει σε σκέψεις. Κατά πόσον για παράδειγμα είναι προς όφελος του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής η απαλοιφή από τα επίσημα έγγραφα της Ε.Ε. της αξίας των χριστιανικών παραδόσεων και αξιών, που ήταν αυτές που σφυρηλάτησαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, με τα θετικά και τα αρνητικά του;
Αυτή η μεταμόρφωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, οδηγεί σε ισχυρότερη Ευρώπη, ή τελικώς αφαιρεί από τον μέσο Ευρωπαίο την βαθύτερη σύνδεσή του με την ευρωπαϊκή οικογένεια;

Σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρέμβαση του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/TNKHP3nxYSk?si=xQaNqNRP5zuDr0gb